مهم‌ترین کتابی که مکرر مطالعه می‌کرد؛ کتاب خودش بود

مهم­ترین کتابی را که همیشه و مکرر مرور می­‌کرد، کتابِ خودش بود.

انسان تنها کتابی را که کمتر برگ می­‌زند، کتاب خودش است. همان کتابی که خداوند در قرآن می­‌فرماید: «إقرَأ کِتابَک» خداوند در روز قیامت به انسان می­فرماید: «اِقْرَأْ کِتابَکَ کَفي‏ بِنَفْسِکَ الْيَوْمَ عَلَيْکَ حَسيباً[۱]»

به این معنا که خودت کتاب خودت را بخوان! که تو خود برای رسیدگی و محاسبه و داوری اعمال خودت کافی هستی!

سید کتاب خودش را به دقت ورق می‌­زد و واژه به واژه می­‌خواند. کتاب وجودش را زیر ذره‌بین گذاشته بود و خط به خطش را مرتب مرور می­‌کرد.

به تعبیر امام علی(ع) که می‌­فرماید بعثت پیامبر برای این بود که گنج­‌های پنهان وجود انسان­ها استخراج شوند، «يُثيروا لَهُم دَفائنَ العُقولِ[۲]» سیدمجتبی گنج وجود خودش را به سرعت استخراج کرد و از نردبان کمال به سرعت بالا رفت.

میل به مطالعه و فهمیدن در او موج می‌­زد. در همان اندک ارتباطی که با هم داشتیم، وقتی خیلی کوتاه و گذرا موضوعی را با من مطرح می­‌کرد، می­‌شد فهمید که با چه دقت و حساسیتی مطالعه کرده است.

سؤالاتش را واضح و بی‌­پروا می‌­پرسید و نوعی تشنگی در یافتن و فهمیدن، همیشه او را به سمت مطالعه می‌­کشاند که پله پله او را بیشتر به اوج نزدیک می­‌کرد و به افق‌­های بسیار وسیع و تازه­ای رسیده بود که محصول مطالعه در درون و مطالعه در بیرون بود.

مطالعه­‌ی بیرونش غواصی در اعماق مطالب انواع کتب، خصوصاً کتاب­‌های سیره­‌ی اهل بیت(ع) و مطالعه­‌ی درونش خلوت­‌هایش بودند.

خلوت­هایی که بر مزار شهدا برای خودش مهیا کرده بود و با شهدا حرف می‌­زد و این یک فرصت درونی بود و گفتگوها و نجواهایی که در خلوت­‌های متعددش در زندگی، با خداوند ایجاد کرده بود.

[۱] – سوره اسراء آیه ۱۴

[۲] – خطبه یک نهج البلاغه

راوی: دکتر محمدرضا سنگری (پژوهشگر و استاد دانشگاه)

منبع: کتاب سید زنده است