هنوز هیچ کاری نکرده ام
روایتی از دغدغه های شهید ابوالقاسمی در خصوص ایام محرم
چند روزی می شد که وقتی در خانه بود، گوشه ای می نشست و به کنجی خیره می شد. انگار فکر و خیالی اذیتش می کرد. کم کم داشتم نگران می شدم که نکند سید مشکلی دارد و آن را مطرح نمی کند. بالاخره در فرصتی مناسب کنارش رفتم و گفتم: «آسیدمجتبی! اتفاقی افتاده؟!» گفت: «چطورمگه؟!» گفتم: «چند روزه می بینمت یه گوشه میشینی و با کسی حرف نمیزنی! همش تو خودتی! اگه مشکلی داری و من می تونم کمکت کنم، بهم بگو!»
گفت: «میدونی چیه؟! مُحرم نزدیکه و من هنوز هیچ کاری نکردم!» گفتم: «چیکار باید می کردی که نکردی؟!» گفت: «هنوز نتونستم شعر بنویسم! نه اینکه ننوشتم! نه! نوشتم! اما زیاد به دلم نیستن! دوست دارم شعرهای بهتری کار کنم!»
همیشه دغدغه اش همین بود. دنبال این بود که برای رضایت اهل بیت(ع) چه کاری میتواند انجام دهد. مثل پرنده ی درون قفس به در و دیوار میزد تا بتواند کاری انجام دهد. محور زندگی آسیدمجتبی اهل بیت(ع) بودند.
راوی: حجه الاسلام سیدعلی ابوالقاسمی( برادر شهید )
منبع: کتاب سید زنده است
