خاطره

نحوه برخورد شهید سید مجتبی با مخالفان رهبری

مدافع بصیر در اوج ولایت پذیری

به معنای واقعی یک جوان ولایی بود. ولایت پذیری اش حرف نداشت.

اگر در جمع‌­های خانوادگی یا دوستانه، کسی بر خلاف گفتار و تفکر حضرت آقا، حرفی می­‌زد، با تندی جوابش را نمی‌­داد و حتی روبرویش موضع نمی­‌گرفت و از درِ بحث و جدل وارد نمی‌­شد؛ بلکه به­‌گونه‌­ای با صبر و حوصله و پاسخ‌­های منطقی و زبان خوش و دوستانه، مسئله را تشریح می‌­کرد تا طرف مقابل پی به اشتباهش ببرد.

در چنین مواقعی، به نحوی با آرامش و متانت صحبت می­‌کرد که عمدتاً طرف مقابل اگر تعصب خاصی نداشت، قانع می‌­شد. اگر هم در مواقعی، فرد یا افراد از موضع خود کوتاه نمی‌­آمدند یا خدای ناکرده زبان به ناسزا بازمی­‌کردند، سید دیگر بحث را قطع می‌­کرد و ادامه نمی­‌داد.

خط مشی ولایی­ سید برای همه محرز بود و در چنین مواقعی می‌­گفت: «ان­شاءالله اینا یه روزی متوجه اشتباه خودشون می­شن! و اگر هم از دیدگاه‌شون برنگشتن، دیگه خودشون و خدای خودشون!»

راوی: حاج سید حسین ابوالقاسمی ( پدر )

منبع: کتاب «سید زنده است» به قلم علی موجودی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا